سناریوی طراحی

پروژه‌ی طراحی داخلی اتاق‌های اقامتی هتل عالی‌قاپو در قلب چهارباغ عباسی اصفهان، رویکردی تلفیقی میان سنت و مدرنیته را دنبال می‌کند. هدف اصلی، بازآفرینی اصالت معماری ایرانی در قالب زبانی معاصر است؛ تجربه‌ای که هم ریشه در میراث فرهنگی دارد و هم با نیازهای امروز هماهنگ است.

الگوهای گره‌چینی الهام‌گرفته از عمارت عالی‌قاپو به‌عنوان عنصر شاخص به کار رفته‌اند. این نقوش هندسی در دیوار بالای تخت و جزئیات تزئینی، پیوندی مستقیم با سنت معماری ایرانی برقرار می‌کنند و در عین حال با خطوط ساده و مینیمال معاصر ترکیب شده‌اند.

کفپوش با طرح فرش اصفهان دوره ی صفوی، به‌عنوان نقطه‌ی کانونی کف اتاق، یادآور هنر فرشبافی غنی این شهر است. رنگ‌های گرم و غنی آن در کنار متریال چوب و مبلمان پارچه‌ای، فضایی صمیمی و پویا ایجاد کرده‌اند. این طراحی نشان می‌دهد که چگونه می‌توان عناصر اصیل هنر و معماری ایرانی – از گره‌چینی تا فرشبافی – را در زبانی معاصر بازخوانی کرد. نتیجه، فضایی است که هم به بستر تاریخی اصفهان وفادار است و هم پاسخگوی استانداردهای مدرن فضاهای اقامتی.

در نهایت،این روند، برایندی از اصالت، زیبایی‌شناسی و کارکرد را به‌طور همزمان در خود جای داده و تجربه‌ای خاص از اقامت در بافت تاریخی شهر اصفهان را خلق می‌کند.

رویکرد طراحی بر پایه‌ی تلفیق اصالت ایرانی و زبان معاصر شکل گرفته است؛ تلاشی برای ایجاد تعادلی میان سنت، فناوری و عملکرد. در این طرح، دو عنصر بنیادین معماری ایرانی  آجر و کاشی فیروزه‌ای به‌عنوان جوهره‌ی طراحی به کار گرفته شده‌اند.

آجر، با ماهیتی گرم و بومی، نمایانگر صلابت و پایداری است؛ در حالی‌که کاشی فیروزه‌ای با درخشش و ظرافت خود، روحی شاعرانه و هنری به بنا می‌بخشد. تعامل میان این دو متریال، فرمی متعادل و هویتی منسجم را پدید آورده است که در آن زمین و آسمان، ماده و معنا، به زبانی معمارانه در گفت‌وگو هستند.

طراحی حجم و نما با تأکید بر سادگی، تناسب و نور طبیعی انجام شده است تا علاوه بر کارایی اداری، کیفیتی آرامش‌بخش و الهام‌گر ایجاد شود. به کارگیری مصالح پایدار و هماهنگی با اقلیم اصفهان، رویکردی مسئولانه نسبت به محیط‌زیست را نشان می‌دهد.

این پروژه، نمونه‌ای از هم‌زیستی فرهنگ و فناوری، سنت و مدرنیته، زیبایی و عملکرد است بنایی که گذشته را به آینده پیوند می‌دهد و هویت ایرانی را در قالب امروزی بازآفرینی می‌کند.