سناریوی طراحی

 این پروژه در زمینی به مساحت بیش از ۳۰۰۰ مترمربع در شهرک علمی و تحقیقاتی اصفهان طراحی شده است. بنایی که بازتابی از تعهد به نوآوری، خلاقیت، تعالی و احترام به فرهنگ و محیط‌زیست محلی است.

رویکرد طراحی بر پایه‌ی تلفیق اصالت ایرانی و زبان معاصر شکل گرفته است؛ تلاشی برای ایجاد تعادلی میان سنت، فناوری و عملکرد. در این طرح، دو عنصر بنیادین معماری ایرانی  آجر و کاشی فیروزه‌ای به‌عنوان جوهره‌ی طراحی به کار گرفته شده‌اند.

آجر، با ماهیتی گرم و بومی، نمایانگر صلابت و پایداری است؛ در حالی‌که کاشی فیروزه‌ای با درخشش و ظرافت خود، روحی شاعرانه و هنری به بنا می‌بخشد. تعامل میان این دو متریال، فرمی متعادل و هویتی منسجم را پدید آورده است که در آن زمین و آسمان، ماده و معنا، به زبانی معمارانه در گفت‌وگو هستند.

طراحی حجم و نما با تأکید بر سادگی، تناسب و نور طبیعی انجام شده است تا علاوه بر کارایی اداری، کیفیتی آرامش‌بخش و الهام‌گر ایجاد شود. به کارگیری مصالح پایدار و هماهنگی با اقلیم اصفهان، رویکردی مسئولانه نسبت به محیط‌زیست را نشان می‌دهد.

این پروژه، نمونه‌ای از هم‌زیستی فرهنگ و فناوری، سنت و مدرنیته، زیبایی و عملکرد است بنایی که گذشته را به آینده پیوند می‌دهد و هویت ایرانی را در قالب امروزی بازآفرینی می‌کند.